"de herinneringen aan vandaag zijn de geluksmomenten van morgen. De tijd gaat zo snel dat het mooi is om er eens bewust bij stil te staan hoe je gezin nu is."
Waarom gezinsfotografie in huiselijke sfeer zoveel betekenis heeft
Gewoon via de achterdeur
Inmiddels ben ik hier al zo vaak geweest, dat ik zonder schroom door de achterdeur naar binnen loop. Geen gedoe met aanbellen, geen twijfel of ik welkom ben. Het is helemaal niet erg dat ze nog in hun pyjama aan tafel zitten, met slaperige hoofden en ongekamde haren. Sterker nog, dat is juist de bedoeling. Ik mag voor dit gezin weer een day in the life reportage fotograferen.
Een zondag in het oude ritme
De klok is net een uur verzet. Alles gaat nog in het oude ritme, alsof de tijd zich er niet mee bemoeit. Ook al betekent dat pas ontbijten rond een uur of tien. Vind ik helemaal niet erg, trouwens. Op zondagochtend vind ik het heerlijk als ik zelf ook niet al te vroeg mijn bed uit hoef. 😉
Eerst wat spanning, dan vertrouwen
In het begin gebeurt er nog niet zoveel voor mijn camera. De eerste dertig minuten voelt iedereen zich nog net iets te bewust van mijn aanwezigheid. Blikken die net even te lang op mij blijven hangen, een beetje gek doen voor de foto vanwege de spanning die ze voelen.
Maar beetje bij beetje verdwijnt die spanning. Stap voor stap neem ik de kleuren aan van dit gezin, als een kameleon. Ik ben er wel, maar toch ook weer niet. Ik adem mee met hun ritme. En juist dan kan ik de momenten vangen zoals ze echt zijn.
Vaak weet ik van tevoren al op een abstract niveau welke beelden ik wil maken. Ik zie het canvas in mijn hoofd. De kaders waarbinnen het verhaal zich afspeelt. En dan is het wachten en hopen dat het gebeurt.
Zoals hier: papa die stoeit met een van zijn meiden, terwijl Lydia in de keuken het deeg voor de koekjes kneedt. Dat er dan net dat beetje extra gebeurt. De zoon die overduidelijk iets ondeugends van plan is. Dat is dan echt een cadeautje, het maakt het beeld af.
Soms gebeurt het niet, maar heel vaak ook wel. Want kinderen blijven nu eenmaal kinderen.
Waarom deze day in the life reportage bijzonder was
Voor dit gezin was er vooraf geen twijfel. Lydia kende mijn werk al, ik was er vaker geweest. Ze zei: “We wisten wat we konden verwachten.” En toch merkte ze na het zien van de foto’s iets op wat haar verraste.
Wat voor haar vanzelfsprekend voelde (de manier waarop ze haar kinderen begeleidt, maar ook loslaat) bleek voor anderen juist op te vallen. “Jij gaf me door jouw eigen verhaal het inzicht dat dit niet voor iedereen zo gewoon is als ik dacht.”
Geen poseren, geen gedoe,
Over mijn aanwezigheid zei Lydia: “Je bent er, maar toch ook niet.” Dat is precies hoe ik werk met gezinsfotografie. Geen regie, geen aanwijzingen. Alleen maar aanwezig zijn, meebewegen, vastleggen.
Beelden met betekenis
Wat de foto’s voor haar betekenen? Een waardevolle herinnering voor haarzelf en voor de kinderen. Ze vertelde dat vooral de eerste momenten haar dierbaar zijn. Omdat ze een blik geven die je als ouder zelf zelden hebt.
Ze is verliefd op de beelden, schreef ze na het ontvangen van de preview:
“Heb meteen gekeken! Wat weer bijzonder om te zien hoe ons gezin in elkaar zit. Straalt op foto’s altijd zoveel liefde uit. Ben er helemaal verliefd op. Wat een mooie plaatjes. Helemaal happy met alleen al de preview 😉👍🏻👍🏻💋”
Er is een favoriet. De ‘shhttt… foto’ noem ik ‘m (je zag ‘m al eerder). Daarnaast zijn er foto’s van elk kind die haar raken, omdat ze zo herkenbaar zijn. Typisch zoals ze zijn.
Voor wie nog twijfelt
Ik vroeg Lydia wat ze zou zeggen tegen iemand die twijfelt over een gezinsfotografie in de vorm van een day in the life reportage. Haar antwoord was simpel en raak:
“Gewoon doen. Want de herinneringen aan vandaag zijn de geluksmomenten van morgen. De tijd gaat zo snel dat het mooi is om er eens bewust bij stil te staan hoe je gezin nu is.”
Deze zomer
Heb ik nog plek voor 3 gezinnen. Wil je een plek claimen? Check dan de data die ik nog open heb staan…
p.s. I Je kunt mij ook mee op vakantie nemen als je dat wil. Zo reis ik in juli een dag naar Texel voor een gezin en in augustus naar Terschilling. Er is heel veel mogelijk.
p.s. II De foto’s die je ziet zijn slechts een greep uit de complete serie. Scroll vooral nog een stukje verder als je er nog een paar wil zien.
Volg je mij al?
Via mijn socials deel ik regelmatig over mijn avonturen als levensfotograaf. Ik zou het leuk vinden als je mij gaat volgen!