‘Tot morgen mama’ zei Nout slaperig toen ze hem een kus kwam geven. Hij had geluk, want hij kon zich nog een keer omdraaien. Een paar van zijn lessen vielen uit waardoor hij pas later op school hoefde te zijn.
‘Nee joh gekkie’, antwoordde zijn moeder Arianne. ‘Ik zie je vanavond weer bij het eten’. Ze gaf hem een kus, liep de kamer uit en wierp nog een blik op haar slapende zoon, voordat ze de deur achter zich dicht trok.
Een woensdag als iedere andere, veranderde in de grootste nachtmerrie toen hij onderweg naar school verongelukte. Het bleek dat hij gelijk had gehad. Hij zou de volgende dag pas thuiskomen…
De dag van het afscheid
Vanaf het eerste moment dat ik binnen stapte, was het gewicht van alle emoties vooral voelbaar. Zijn ouders lieten mij zien waar hij lag opgebaard en vertelden gelaten, maar trots een paar mooie anekdotes over hem. Het was fijn geweest dat hij de hele week thuis mocht zijn en vanuit daar naar zijn laatste rustplaats zou worden gebracht.
Maar eerst was er nog een afscheidsdienst in de gymzaal, zodat er genoeg plek zou zijn voor iedereen die wilde komen.
Broertjes
Terwijl zijn ouders samen troost vinden in het gebed, liggen zijn broertjes op de bank met een telefoon in de hand spelletjes te spelen. Zich even afsluitend van wat er gebeuren gaat.
Als vreemde zou je de illusie kunnen krijgen dat het een dag als alle anderen is. Totdat je om je heen kijkt en de kaarten ziet, de berenknuffel en de bloemen.
Beide kregen alle ruimte om op hun eigen manier afscheid te nemen van hun grote broer. De een door anderen te troosten en knuffels te geven, de ander door te helpen waar hij kon. Met een lach en een traan, zoals alleen kinderen dat kunnen.
Verdoofd
Achteraf zou Arianne zeggen dat ze de hele dag als verdoofd heeft mee gemaakt. Het zorgde ervoor dat ze zonder een trilling in haar stem kon spreken voor alle aanwezigen. Maar dat verdoofde gevoel is wat de foto’s voor haar zo belangrijk maken. De foto’s helpen haar herinneren, met de bijbehorende emoties. Wat ontzettend moeilijk is, maar tegelijkertijd ontzettend belangrijk.
>>> Lees hier het interview met Arianne
Het is onmogelijk om het overlijden van je kind te verwerken. Je moet opnieuw leren leven en foto’s kunnen daarbij helpen.
Foto’s kunnen troost geven, herinneringen levend houden en jou helpen praten over datgene waar zo vaak over gezwegen wordt en zo een stukje steun geven in het proces van ‘leren leven’ zonder diegene die je zo lief is.
Fotoverhaal: Het broertje van Nout
Hieronder deel ik het fotoverhaal van 18 foto’s, dat erkenning heeft gekregen in de vorm van een award bij This is Reportage Family (internationale wedstrijd voor documentaire familiefotografen).
Het verhaal neemt je mee hoe het jongste broertje van Nout omgaat met het afscheid van zijn grote broer. Een kind met heel veel verdriet, maar daarmee omgaat zoals alleen kinderen dat kunnen.
*Alle foto’s zijn geplaatste met uitdrukkelijke toestemming van de nabestaanden die willen laten zien hoeveel liefde er in afscheid zit.
Afscheidsfotografie
Het kan moeilijk zijn om te praten over alles wat met afscheid nemen te maken heeft. Dat maakt het soms lastig voor mij als afscheidsfotograaf. Nog te vaak hoor ik ‘Had ik dat maar geweten’.
Wil je meer weten over de mogelijkheden van afscheidsfotografie? Neem eens een kijkje op deze pagina, maar voel je ook vrij om mij te mailen via louise@momentsinlife.nl.
Ik beantwoord met liefde al je vragen! Of je nu wel of niet te maken hebt met een naderend afscheid op dit moment, de ervaring leert dat in de week voor een uitvaart zoveel geregeld moet worden, dat niet aan alles wordt gedacht.