Puur, Rauw en zo waardevol. Ontzettend blij dat we weer gekozen hebben voor Louise
'Ik ben echt niet goed in bevallen'
Wanneer ik naast haar sta slaakt ze een diepe zucht; ‘ik ben echt niet goed in bevallen’ zegt ze en er volgt nog een diepe zucht. Na een aantal intense uren is de rust weer enigszins teruggekeerd. De zon is inmiddels onder en de pallet kachel warmt de Kamer lekker op voor de pasgeboren baby die zeer tevreden bij haar ligt.
Ik moet grinniken om haar opmerking. Grapjas zeg ik. Je hebt net geknald en een waanzinnige prestatie neergezet. Eindelijk thuis, in bad waar je bij de eerste al van droomde. In amper zes uur heb jij intense weeën opgevangen op jouw manier, gevraagd om wat je nodig had en duidelijk aangegeven wanneer een handeling niet fijn was en zonder kleerscheuren een kerngezonde jongen ter wereld gebracht.
Rockster
Het laat mij terugdenken aan haar vorige bevalling waar ik ook al bij mocht zijn. In het ziekenhuis door middel van een inleiding met een half werkende ruggenprik en ik heb dan ook maar een antwoord voor haar: ‘Wat mij betreft ben jij een absolute Rockster die een waanzinnige prestatie heeft geleverd. Vindt je het moeilijk om mij op mijn woord te geloven? Wacht maar tot je de foto’s ziet 😉’.
Met een glimlach kijkt ze me aan en ondertussen loopt de verloskundige ook weer naar binnen. Het is tijd voor de controles. Gewoon lekker in de woonkamer op de bank waar een matras op is gelegd.
Zo anders, maar toch ook weer niet...
Een paar uur later loop ik met een voldaan gevoel en mijn rolkoffer luid bonkend over de klinkers van het oude Elburg richting mijn auto.
Veel was er anders vandaag met alleen al het feit dat de bevalling thuis kon plaats vinden, toch waren er ook wel een paar mooie overeenkomsten. De rugweeën en de manier waarop op haar rug gedrukt moest worden. De blik in haar ogen nadat ze de klus had geklaard en de liefde en harmonie tussen beide en als klap op de vuurpijl de super trotse kleuter die voor de tweede keer grote broer mocht worden en natuurlijk de kleine peuter die vol verwondering zijn kleine broertje bekeek.
Liefs Louise
p.s. Scroll helemaal naar beneden (Niet zonder rustig alle foto’s te bekijken natuurlijk) voor mama’s kant van het verhaal.
Zoek jij een geboortefotograaf?
Mama vertelt:
Alweer een maand je vingers en teentjes mogen tellen. Elke dag even aan je haartjes ruiken.
Een maand geleden ging ik ’s ochtends naar de verloskundige om gestript te worden. Als mijn lichaam en Seff er klaar voor waren zou de bevalling op gang komen.
Een badbevalling, dat was mijn wens en deze kwam ook uit. In iets meer dan vier uur tijd was Seff geboren.
Seff had wat opstartproblemen net na de bevalling. Hierdoor stond ik er niets eens bij stil om te kijken wat het geslacht zou zijn. Deze zwangerschap wilden we het geslacht namelijk niet weten.
Toen Seff niet meteen huilde vroeg ik ‘waarom huilt hij nou niet?’
‘is het wel een hij?’ vroeg de verloskundige. Kort daarna tilde ik Seff omhoog en zag dat het inderdaad weer een jongetje was. Mijn voorgevoel klopte al die tijd.
Heel dankbaar voor de foto’s en filmpjes die gemaakt zijn tijdens de bevalling. Sommige stukken van de bevalling was ik vergeten, maar door de foto’s en filmpjes is de ’tijdlijn’ in mijn hoofd ook weer kloppend.
Dagboek van een Levensfotograaf
Dit soort verhalen als eerste in je mailbox? Meld je aan voor de leukste, mooiste en meest ontroerende verhalen die ik tegenkom als levensfotograaf.
